Κυριακή 31 Μαρτίου. Ξύπνησα με την αγαπημένη μου από παιδί συνήθεια. Το ραδιοφωνάκι. Το πρώτο πράγμα που άκουσα όταν το άνοιξα ήταν ότι η ώρα άλλαξε… Οι δείκτες των ρολογιών –είπε η εκφωνήτρια- πήγαν μία ώρα μπροστά…. Και συνέχισε την ειδησεογραφία της ημέρας μιλώντας για τα προβλήματα στην Κύπρο, την ανεργία που καλπάζει, τις απολύσεις που επίκειται στον δημόσιο τομέα, τα χαράτσια στα ακίνητα κλπ., κλπ.
Και πριν προλάβω να …χαρώ το ότι με την αλλαγή της ώρας κάτι πήγε επιτέλους …μπροστά, μου ήρθαν αμέσως άλλες σκέψεις…
Οι περισσότεροι φίλοι μου είναι άνεργοι, κάποιοι άλλοι οι οποίοι μπροστά στον κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας μας είχαν μεταφέρει τις αποταμιεύσεις και τους κόπους μιας ζωής στις Κυπριακές Τράπεζες (σ.σ. ήταν κολοσσοί τους έλεγαν, αφού πρώτα είχαν φάει το παραμύθι της …καλά θωρακισμένης ελληνικής οικονομίας), κλαίνε το ‘κούρεμα’, (ποιο ‘κούρεμα’ αυτό ξύρισμα κόντρα).
Νωπές ακόμη είναι οι σκέψεις από την αυτοκτονία ενός γνωστού αλλά και τον πρόσφατο χαμό από ανακοπής μίας πολύ καλής φίλης, θύμα κι αυτή του άγχους που της είχε δημιουργήσει η ανεργία.
Μη αντέχοντας άλλο αυτές τις σκέψεις αποφάσισα να ανοίξω την τηλεόραση. Ήθελα να ακούσω βρε αδελφέ μία δήλωση του πρωθυπουργού της χώρας ή κάποιου τέλος πάντων εκ των τριών πολιτικών αρχηγών της κυβέρνησης να μιλάει για την Κύπρο. Ένα μήνυμα «συμπαράταξης» που είχε πει κάποτε εύστοχα ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου. Μία πρωτοβουλία βρε αδέλφια για να υπάρξει μια απάντηση συνολικά του ελληνισμού στην κρίση. Αντί αυτού σιωπή…. Ίσως βέβαια να το φυλάνε για να μιλήσουν αύριο που είναι… Πρωταπριλιά!!!. Θα δούμε.
Κι επειδή δεν θέλω να σας κουράσω άλλο με δικές μου στενάχωρες σκέψεις θα κλείσω όπως άρχισα. Με τους δείκτες του ρολογιού… Πήγαν μία ώρα μπροστά!. Ωραία. Αν δεν γράφει δίπλα και το έτος δεν είναι πλήρης η είδηση…
Όλοι οι άλλοι δείκτες αυτής της χώρας ΔΥΣΤΥΧΩΣ πήγαν πολλά χρόνια πίσω….
BLOG COMMENTS POWERED BY DISQUS
